Exorcist en doorbreken in de Indo muziekindustrie

Ik huppelde door Yogjakarta en kwam Eveline, een Belgisch meisje tegen, die de volgende dag ging couchsurfen bij een Indonesische familie in Wonosobo, vlakbij het Dieng Plateau - een vulkanisch plateau dat prachtig schijnt te zijn. Ze vroeg of ik mee ging. Zo gezegd zo gedaan en de volgende dag stond ik op de bus naar Wonosobo te wachten. Tijdens de reis floreerde de Indonesische vriendelijkheid volop wat resulteerde in een gratis motorritje naar het juiste busstation en veel ukelele gespeel met de muzikanten in de bus.

Aangekomen in Wonosobo werden we opgehaald door Hary, een leraar op een basisschool, 44 jaar, getrouwd, drie kinderen van zestien, veertien en drie. Eerst gingen we naar zijn school om ons witte gezicht te laten bewonderen door de leerlingen en vervolgens gingen we op de motor naar zijn dorp. We werden warm onthaald door het hele dorp met zoete thee en even zoete koekjes en na met iedereen op de foto gezet te zijn en een ontzettend lekker avondmaal genuttigd te hebben, was het tijd om met de dorpsdokter te praten. Eveline had namelijk blaasontsteking en was benieuwd naar de genezende krachten van de Indonesische dorpsdokters. Hary belde een van zijn vrienden, die toevallig dorpsdokter was en hoewel de dokter eerst niet kon geloven dat een Westerling in dorpsdokters geloofde, kwam hij toch. Ik had een oude man met een lange baard verwacht. Eentje die krom liep en met een stok, maar het was een hippe, knappe, jongensachtige man á la Mick Jagger (maar dan de Indonesische versie, natuurlijk). Hij ging tegenover Eveline zitten en keek haar strak aan. Hij strekte zijn hand uit richting haar blaas. Zijn hand begon te trillen en het leek alsof hij de ontsteking eruit wilde trekken. Vervolgens stak hij een sigaret op en blies hij de rook in een van de superzoete thee, die Eveline vervolgens op moest drinken. Hij voorspelde dat ze nog een keer zou moeten plassen vanavond en nog een keer morgenochtend en dan zou de blaasontsteking weg zijn. Eveline hoefde die avond niet naar de w.c., en de dagen daarop werd de blaasontsteking er niet minder op.

De volgende dag moesten we vroeg op om het befaamde Dieng Plateau te bezichtigen. Nou was het Dieng Plateau best mooi, maar hoewel Hary zei dat dat de reden was waarom we naar zijn huis moesten komen, gebeurde er andere dingen die een stuk spectaculairder waren. Na het Dieng Plateau kwamen we thuis en bleek Hary's dochter bezeten te zijn. Sinds twee maanden kreeg zijn dochter aanvallen net als in The Exorcist. De film The Exorcist was live en in 3D te bewonderen in Hary's stulpje. De eerste keer was ze bezeten door twee mooie vrouwen, vervolgens door een tijger en tot slotte door een danser. Het bleek dat er zelfs massa bezeteningen waren op de school van Hary’s dochter…

Het zag er serieus uit. Ze was deze keer weer bezeten door een tijger en het halve dorp moest haar vasthouden omdat ze anders iedereen zou krabben en bijten. Ik besloot de familie wat privacy te gunnen en ging in de woonkamer zitten. Het zo anders smetteloze huis was besmeurd met vuil. Drie dagen moest dit vuil blijven liggen zodat het vervolgens samen met de demoon kon worden opgeruimd.

Alle dorpsdokters uit de plaatselijke omgeving kwamen opdagen. Ze zouden de demonen wel even uit de dochter verwijderen. Ze was inmiddels opnieuw bezeten door de andere drie demonen: de twee prachtige vrouwen en de danser. De mannen moesten naar de begraafplaats om daar aarde te halen wat vervolgens gemengd moest worden met wat water. Ze dronk het en ze werd rustiger. Het was eindelijk voorbij.

Maar met deze aparte ervaring was het Couchsurf avontuur nog helemaal niet afgelopen. Hary was namelijk amateurfilmer en wilde een muziekvideo filmen voor zijn vriend die zanger was. Witte gezichten doen het natuurlijk heel erg goed in Indonesië dus hij vroeg of ik wilde acteren in de muziekvideo. Hoewel ik het allemaal maar een beetje wazig vond, wist Eveline me over te halen toch mee te helpen. De volgende dag gingen we op de motor naar het platteland van Indonesië, waar een Indonesische vriend van Hary een liefdeslied voor me aan het zingen was en waar ik niet meer hoefde te doen dan luisteren, glimlachen en knikken.

Ik weet nu natuurlijk niet meer of de mensen op de foto met me willen, omdat ik blank ben of omdat ik nu een grote beroemdheid ben in Indonesië...