Sydney!

Sydney is een verrassende stad.

In het begin was ik nog een beetje verdrietig, omdat ik niet goed(koop) kon surfen rondom Sydney en was ik bang dat ik de komende dagen niks mee zou maken en jullie dus niet kostelijk kon vermaken op mijn blog...

Gelukkig bleek niks minder waar!

Toen ik met want mensen naar Manly Beach wilde om te gaan surfen, besloten we om eerst de Opera House te checken of er goedkope kaarten waren voor een voorstelling. Nietsvermoedend huppelde wij naar de Opera House (of is het 'het' Opera House?). Toen we daar aankwamen bleek er naast het Opera House (hmm 'de' klinkt toch ook niet verkeerd, ik zal het gemixt gebruiken in het vervolg) een enorm podium gebouwd te zijn en waren er overal camera's. Vervolgens hoorde we iemand "it's a man's world" zingen en het klonk prachtig. We besloten een kijkje te nemen en wat bleek? Het was de technische repetitie te zijn van de finale van Australian Idol 2009!!! Wat een buitenkans: nu kon ik eindelijk live iets zien wat ik in Nederland nooit van zijn lang zal zijn leven op tv zal willen zien, maar dit soort persoonlijke voorkeuren draaien kennelijk 180 graden als je zelf 180 draait (door onder aan de wereld te gaan bungelen). Dus voor mij was deze technische repetitie puur avontuur: de Idols finale zien maar dat met een handvol toeschouwers in plaats van 7000.


We besloten wat sushi te halen om vervolgens neer te dalen op de trappen van het Opera House. Terwijl we sushi aan het eten waren, zagen we op het podium achter een doek een aantal meiden sensueel uit een bed klimmen en toen het doek viel, bleek daar niemand minder dan Ricki-Lee te zitten! De winnaar van Australian Idol 2004!!

Samen met haar danseressen liep ze zo zwoel als ze maar kon over het podium. Het feest kon beginnen!

Ze repeteerde wat er gebeurde als de mannelijke finalist won. En dat zag er als volgt uit:

En ze repeteerde wat er gebeurde als de vrouwelijke finalist won. En dat zag er ongeveer zo uit:

Ze babbelde wat met de presentator

En toen was het geweldige feest helaas weer voorbij....

Maar goed ons oorspronkelijke idee was dus om goedkope kaarten te halen voor voorstelling in de Opera House (voor de oplettende lezer was ons echte oorspronkelijke idee om te gaan surfen in Manly Beach en dat heb ik uiteindelijk ook gedaan hoor, kijk maar:
).
Nou bleek dat je 2 uur voor de aanvang van de Australian Ballet voorstelling de overgebleven kaarten kan kopen voor de luttele prijs van 33 dollar (ong 20 euro), mits je een student bent. Nou ben ik natuurlijk officieel geen student meer, maar ik heb wel een studentenkaart en om 17.30 stond ik klaar om mijn slag te slaan. Er waren nog plaatsen op de tweede rij van het balkon, wat normaal 150 dollar (100 euro) zou kosten!

Ik haastte me naar mijn hostel om me wat chiquer aan te kleden (in hoeverre dat lukt als je aan het backpacken bent..) en ik rende weer terug naar het opera house. Iedereen had zich opgedoft. En in Australie betekent dat eindelijk dat ze zich in zo kitscherig mogelijke kledij hullen: de vrouwen dragen 10 centimeter hoge naaldhakken, korte rokjes, heel veel make-up en als je mazzel hebt, hebben ze nog 2 veren in hun haar ook!

Ach ja...

Enfin het ballet was prachtig. Het is ongeloofelijk hoe sommige mensen in staat zijn zich te bewegen. Nadat alle primare gedachtes door mij heen waren gegaan:

Mogen ze wel seks hebben voor de voorstelling?
Nee, voetballers toch ook niet?
Ja maar zij treden niet 2 maanden lang 6 dagen per week op

Kon de ontroering beginnen.
Er waren 3 verschillende opvoeringen en de eerste was gebaseerd op een Italiaanse dans en was werkelijk de prachtigste opvoering van de 3. Omdat ik eerst nog te schijterig was om foto's te maken (want dat mog officieel niet), heb ik hier helaas geen foto's van, maar gelukkig wel van de andere twee opvoeringen. De tweede uitvoering was erg apart. Het speelde zich af in de 17e eeuw en het ging over een balletschool. Op de balletschool zat een meisje dat niet kon dansen en de leraar probeerde haar te verkopen aan een man die balletdanseressen zocht. Dat lukte, maar de man die haar had gekocht, kwam er natuurlijk achter dat hij belazert was en kwam terug om de beste danseres van de balletschool te plukken. Een heel gedoe dus.. en het werd wonderbaarlijk allemaal uitgedrukt in dans.

De laatste opvoering was modern. Alle dansers hadden rare pakjes aan met een stip, een streep of niks erop en het podium en de muur zat vol met zwarte stippen op een felwitte achtergrond.

En wat ik nog vergeten was te vertellen: ik zat in de hoofdzaal van het opera house!!!

Kortom, Sydney is geweldig. Je weet nooit wat er gaat gebeuren. Zo ging ik gister bijvoorbeeld als een voorproefje op Azie in het Red Chilli Hotpot Restaurant eten. Het idee van hotpot is dat je een grote bak bouillon krijgt waar je dan je eten in kan gooien zodat het gaar kookt. Een soort chinees kaasfonduen dus. De boullion kan je zo heet maken als je wilt: ze gooien er gewoon meer of minder chilli in. Ik dacht dat ik wel tegen spicy eten kon, maar ze adviseerde om met 'little spicy' te beginnen. Ik dacht pff... dat kan ik wel aan! Ik ben een grote meid. Ik ben immers al op een kwart van mijn stoere wereldreis. Maar... nee. Het was zo ongeloofelijk HEET! Het was echt de absolute limiet voor mij. En dat terwijl ik normaal heel veel sambal in mijn eten gooi en dol ben op wasabi. Ach ja, Sydney zit vol verrassingen...