Zand happen

Uit de Hermitage geschopt te worden, is het beste wat mij ooit is overkomen. Ik kan me niet voorstellen dat de afgelopen drie weken anders net zo gaaf geworden zouden zijn...

In Cape Tribulation (ja dat is al weer flink wat weekjes geleden) was ik Tessa en Keenan tegen gekomen. Tessa is een Australisch meisje die samen met de Canadees Keenan in een studentenhuis in Brisbane woont. Al vrij snel na de eerste ontmoeting hadden ze mij gesommeerd om bij hen te blijven logeren als ik in Brisbane was. Zo gezegd, zo gedaan en zo 'woonde' ik opeens weer in een studentenhuis! En wat moet je anders doen in een studentenhuis dan voor iedereen Nederlandse pannenkoeken bakken?

De grote fout die Tessa had gemaakt, was dat ze de voordeur open had laten staan en voor we het wisten stonden er vijf aussies in hun huis, omdat ze de pannenkoeken zo fucking amazing vonden ruiken... Ach ja, de Nederlanders weten wel wat lekker is.

Na 2 weken relaxen (met en zonder kangaroos),

hevig sporten (want.. er was een sportschool naast het studentenhuis en ik moest echt mijn armspieren trainen want anders werd het nooit wat met surfen had ik gemerkt na de hevige spierpijn die ik had van het surfen in Noosa), gitaar spelen,

bier drinken,

en olifanten voeren,

was het weer tijd om verder te gaan. Ik ging naar Byron Bay: het hippie oord van Australie. Mijn plan was om vanuit hier met Mojo surfcamp naar Sydney te gaan. Maar voordat het verhaal over dit geweldige surfkamp kan beginnen, heb ik eerst nog een prijsvraag voor jullie en de eerste die het goede antwoord geeft, krijgt in juli een mooie prijs!!
Wie oh wie is de man die hier naast mij staat? Hij is bekend van televisie...

Maar goed daar gaan we dus: het surfkamp! Maandagochtend kon het avontuur beginnen. Om 9 uur gingen we met de prachtige Mojo bus naar Spot X.

Onze surfgroep was klein en bestond uit mij en 4 jongens...

De twee Spaanse jongens Alvaro en Santi gaven me elke keer een serenade als ik langs liep:

"Eva Maria se fue buscando el sol en la playa. Con su maleta de piel y su bikini de rayas."

(de eerste de mij de vertalig en de artiest geeft van dit liedje krijgt een mooie souvenir van mijn reis)

Ik had het slechter kunnen treffen... Spot X was geweldig: het enige wat ik op een dag hoefde te doen, was opstaan, ontbijten, 2 uur surfen,

lunchen, in de hangmat liggen,

2 uur surfen,

avondeten en drankspelletjes spelen. Het eten was ontzettend lekker en de andere mensen in Spot X waren, waren ook super.

Na 2 avonden werd het tijd om het volgende surfkamp uit te checken: Crescent Head. Ik kon het niet geloven maar het was hier nog beter dan in Spot X.

De kok was een Aziaat die precies wist hoe je de perfect vegetarische maaltijden kon klaar maken (de vleeseters waren allemaal jaloers op mijn perfecte maaltijden), de golven waren zelfs nog beter en er waren nieuwe mensen die zich bij onze groep hadden gevoegd. Na weer een dagje van ontbijten, surfen, lunchen, zonnen, surfen, avondeten, was de avond geniaal: achter ons hostel waren de duinen en met de hele groep gingen we daar rond het kampvuur zitten terwijl de muziek uit de speakers gonste: kon het leven nog mooier zijn?

Maar helaas komt aan alles een eind en moest ik na 5 geweldige dagen afscheid nemen van de groep om verder te gaan naar Sydney...